Kiedy państwo wprowadza podatek od napojów zawierających cukier, musi wybrać stawkę początkową i dostosowywać ją w czasie. Te wybory pomagają określić, czy podatek jest skuteczny i ile przychodów generuje.
Najlepszym rodzajem podatku, który zmniejsza spożycie cukru w płynie, jest taki, który jest oparty na ilości cukru w napoju. Podatki objętościowe, które nakładają taki sam podatek na wszystkie napoje niezależnie od zawartości cukru, zniechęcają do produkcji i konsumpcji w mniejszym stopniu niż podatek oparty na zawartości cukru.
Stawka podatkowa
Podatek od cukru może być oparty na objętości napoju (podatek objętościowy) lub na ilości cukru w napoju (podatek oparty na zawartości cukru lub podatek warstwowy). Ten wybór wpływa na wysokość dochodów, jakie wygeneruje podatek od napojów cukrowych.
Stawka podatkowa jest jedną z najważniejszych decyzji, jakie muszą podjąć decydenci, kiedy decydują się na wprowadzenie podatku od napojów cukrowych. Decyduje ona o tym, jak bardzo podatek zmniejszy konsumpcję i jak skutecznie będzie pozyskiwał dochody.
Wpływa również na to, czy podatek będzie regresywny, co oznacza, że osoby o niższych dochodach będą płacić większą część swojego dochodu w ramach podatku niż osoby o wyższych dochodach.
Stanowy podatek od napojów słodzonych prawdopodobnie zmniejszyłby liczbę kupowanych SSB o 15% do 35%, w zależności od początkowej stawki podatku. To zmniejszenie konsumpcji jest ważnym elementem celów polityki, ale zależy również od reakcji konsumentów.
Typ napojów objętych podatkiem
Podatek od napojów zawierających cukier obejmuje bezalkoholowe napoje gazowane, napoje dla sportowców, wodę smakową, napoje energetyczne, gotową kawę i herbatę oraz wszelkie inne napoje zawierające dodatek kalorycznych substancji słodzących. Podatek obejmuje również wszelkie napoje, które są mieszane z napojami alkoholowymi oraz napoje z „naturalnymi” substancjami słodzącymi, takimi jak agawa, miód czy stewia.
Podatek nie jest nakładany na napoje sprzedawane w ramach programu SNAP lub food stamps, ponieważ są one zwolnione z podatku. Podatek jest jednak nakładany na każdy zakup słodzonego napoju, który nie jest opłacany w ramach programu SNAP lub food stamps.
Podatek oparty na objętości ma wyższe stawki na napoje wysokosłodzone i niższe na napoje niskosłodzone. Z kolei podatek od cukru ma stawki, które różnią się w zależności od ilości cukru w napoju.
Podatek od uncji
Podatki od napojów słodzonych są jedną z najbardziej popularnych strategii redukcji otyłości, cukrzycy i innych szkód zdrowotnych. Od połowy 2019 roku 42 kraje i siedem miast wprowadziło takie podatki.
Podatek w wysokości jednego centa za uncję to najbardziej powszechny rodzaj akcyzy na napoje słodzone. Podatek ten traktuje wszystkie napoje słodzone jednakowo, niezależnie od zawartości cukru lub innych cech.
Zależnie od tego, jak podatek jest stosowany, może być oparty na objętości lub na zawartości cukru. Ten ostatni wymaga od podatników i administratorów podatku śledzenia zawartości cukru w napojach, co jest bardziej skomplikowane do wdrożenia niż podatek oparty na objętości.
Oprócz Filadelfii, dwa inne stany USA rozważają wprowadzenie ogólnokrajowego podatku od napojów słodzonych: Connecticut i Waszyngton. Podatek ten byłby trudniejszy do wprowadzenia niż lokalny podatek od napojów słodzonych, ale może być skuteczny w zmniejszaniu zakupu napojów słodzonych.
Podatek za kilogram
Podatek za kilogram dotyczy napojów gotowych do spożycia (w tym napojów bezalkoholowych, słodzonych soków owocowych, herbat mrożonych, lemoniad oraz napojów sportowych lub energetycznych), do których producent dodał cukier. Nie dotyczy on napojów z 75% zawartością mleka, soków owocowych z dużą ilością naturalnego cukru lub produktów zawierających sztuczne słodziki.
Podatek ten został wprowadzony w kwietniu 2018 roku, jako część strategii rządu brytyjskiego mającej na celu walkę z otyłością wśród dzieci. Ma on na celu zmniejszenie ilości cukru w produktach poprzez przekonanie producentów do zmiany receptur.
SBT opiera się na przydziałach marketingowych, które ograniczają krajowe dostawy cukru surowego i rafinowanego do określonego poziomu każdego roku. Te przydziały są regulowane przez Biuro Przedstawiciela Handlowego USA i opierają się na reprezentatywnym okresie lat, w których import był stosunkowo nieograniczony.
W niniejszym opracowaniu przeanalizowano długoterminowe zmiany w roku 2 po opodatkowaniu w gramach sprzedanego cukru z opodatkowanych SSB, nieopodatkowanych napojów, słodyczy i samodzielnego cukru w Seattle, w stanie Waszyngton, w porównaniu z Portland, w stanie Oregon, po wprowadzeniu podatku od napojów słodzonych (SBT) w Seattle, wynoszącego 1,75 centa za uncję. Szacunki te sugerują, że podatek od SSB może spowodować trwałą redukcję liczby gramów cukrów dodanych sprzedawanych z SSB.
